கறுப்பு ஜூலை என்பது 1983 ஜூலையில் இலங்கையில் நடந்த ஒரு தமிழர் விரோதப் படுகொலையாகும். ஆரம்பத்தில் ஆளும் யூ.என்.பி. உறுப்பினர்களால் திட்டமிடப்பட்ட போதிலும், அதன்பின்னர் கணிசமான சிங்கள பொதுமக்களின் பங்கேற்புடன் 1983 ஜூலை 24 இரவு, தலைநகர் கொழும்பில் தமிழர்களுக்கு எதிரான கலவரம் தொடங்கி, பின்னர் நாட்டின் பிற பகுதிகளுக்கும் பரவியது. ஏழு நாட்களில், முக்கியமாக சிங்களக் கும்பல்கள் தமிழ் மக்களைத் தாக்கி, உயிருடன் எரித்தது, சொத்துக்களை கொள்ளையடித்தது மற்றும் நிர்வாணமாக்கி வீதிகளில் இழுத்து வெட்டிக்கொலை செய்தார்கள். பல தமிழரின் நிறுவனங்கள் மற்றும் சொத்துக்கள் சூறையாடப்பட்டு தீ வைத்து முற்றிலுமாக அழிக்கப்பட்டது.
ஏறக்குறைய 3,000 மற்றும் 150,000 பேர் வீடற்றவர்களாக தமிழர்கள் இறந்ததாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. சுமார் 18,000 வீடுகள் மற்றும் 5,000 கடைகள் முற்றிலும் சேதமடைந்தன. கலவரத்தின் பொருளாதாரச் செலவு $300 மில்லியன் என மதிப்பிடப்பட்டது. தமிழர்களின் பொருளாதார அடித்தளத்தை அழிப்பதற்காக இந்த இனப்படுகொலை ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. 1983 டிசம்பரில் வெளியிடப்பட்ட அறிக்கையில் படுகொலையின் வன்முறை “இனப்படுகொலைச் செயல்களுக்கு சமமானது” என்று இன்டர்நேஷனல் கமிஷன் ஆஃப் ஜூரிஸ்ட்ஸ் விவரித்தது (NGO International Commission of Jurists).
இந்த படுகொலை ஆயிரக்கணக்கான தமிழ் இளைஞர்களை தன்னெழுச்சியாக போராளி குழுக்களில் சேரவும் தமது இனத்தின் அரசியல் விடுதலைக்காக ஆயுதமேந்தவும் தூண்டியது. கறுப்பு ஜூலை என்பது பொதுவாக தமிழ் போராளிகளுக்கும் இலங்கை அரசாங்கத்திற்கும் இடையிலான இலங்கை உள்நாட்டுப் போரின் தொடக்கமாகக் கருதப்படுகிறது.
இதன் பின்னர் தமிழ் மக்கள் தனி நாட்டுக்கான ஜனநாயக வாக்கெடுப்புக்கு செல்ல கூடாது என்பதற்காகவும், தனி நாடு கேட்டுவிடக்கூடாது என்பதற்காகவும் சிங்கள அரசினால் ஆகஸ்ட் மாதம் 1983 இலங்கை அரசின் யாப்பில் 6ம் திருத்தச்சட்டம் சிங்கள பெரும்பான்மை வாக்குகளுடன் நிறெனவேற்றப்பட்டது குறிப்பிடத்தக்கது. பல இலங்கைத் தமிழர்கள் வேறு நாடுகளுக்குத் தப்பிச் சென்றனர். இனப்படுகொலையின் போது இழைக்கப்பட்ட குற்றங்களுக்கு இன்றுவரை யாரும் பொறுப்புக் கூறவோ தண்டிக்கப்படவோ இல்லை. இந்த நிகழ்வுகள் இன்னமும் தமிழ் மக்களின் மனதில் மாறாத வடுவாகவே இருக்கிறது.
Comments are closed.